Tosa – pies samuraja

Tosa – wygląd i opis rasy

• Rozmiar: samiec do 60 cm, suka do 55 cm
• Sierść: krótkowłosa
• Długość życia: 10-12 lat
• Waga: 50-90 kg

Tosa – wzorzec rasy

Te psy w typie mastyfa cechują się imponującym wyglądem i silną budową. Z uwagi na swój nietuzinkowy wygląd budzą respekt i szacunek wśród ludzi, a postrach u innych zwierząt. Tosa według klasyfikacji FCI należy do sekcji molosów w typie mastyfa w grupie pinczerów, sznaucerów, molosów i szwajcarskich psów do bydła. Typowy wygląd przedstawiciela rasy Tosa to:

• Szeroka czaszka
• Mocno zaznaczony stop
• Duży i czarny nos o prostym grzbiecie
• Średniej wielkości kufa
• Mocne szczęki
• Kompletne uzębienie o nożycowym zgryzie
• Małe oczy barwy ciemnobrązowej
• Wzrok pełen godności
• Małe i cienkie uszy zwisające wzdłuż policzków
• Dobrze umięśniona szyja z wyraźnie zaznaczonym podgardlem
• Mocny i prosty grzbiet z wyraźnie zaznaczonym kłębem
• Szerokie i umięśnione lędźwie
• Lekko wysklepiony zad
• Szeroka i głęboka klatka piersiowa z umiarkowanie wysklepionymi żebrami
• Wyraźnie podciągnięty brzuch
• Ogon gruby u nasady i zwężający się ku końcowi, sięgający stawu skokowego
• Proste, dobrze umięśnione kończyny średniej długości o mocnym kośćcu
• Zwarte łapy z grubymi opuszkami i ciemnymi, mocnymi pazurami

Psy rasy Tosa posiadają krótką, gęstą sierść, która w dotyku sprawia wrażenie twardej. Akceptowane przez FCI warianty umaszczenia Tosy to odcień czerwony, płowy, morelowy, czarny i pręgowany. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia w okolicy piersi i na łapach.

Tosa – charakter

Psy rasy Tosa cechują się zrównoważonym temperamentem i opanowaniem nawet w sytuacjach stresowych. Odwaga i śmiałość to cechy wrodzone tych psów, które wykorzystywane były przez lata podczas walk psów w Japonii. Psy rasy Tosa mają predyspozycje do dominacji nad innymi zwierzętami, a także ludźmi. Z tego powodu niezbędne jest odpowiednie przeszkolenie i wychowanie psa przez stanowczego właściciela, który będzie świadomy charakteru tej rasy. Należy także jak najszybciej rozpocząć socjalizowanie tosy z innymi psami i kotami, aby dorosły pies był w stanie akceptować inne zwierzęta. Może się jednak zdarzyć, że silny charakter Tosy nie będzie poddawał się żadnym próbom socjalizacji, a pies będzie wciąż wykazywał zachowania agresywne wobec innych zwierząt. Z tego powodu nawet dobrze zsocjalizowane psy rasy Tosa powinny być pod stałą opieką właściciela i nie należy puszczać ich luzem bez smyczy podczas spacerów.

Tosa – długość życia

Psy rasy Tosa żyją średnio 10-12 lat. Z uwagi na swój wzrost zaliczane są one do ras dużych i olbrzymich, które niestety charakteryzują się znacznie krótszą długością życia niż psy ras małych i miniaturowych. Aby pies rasy Tosa żył jak najdłużej i cieszył się jak najlepszym zdrowiem niezbędne jest regularne kontrolowanie jego zdrowia u lekarza weterynarii w postaci badania klinicznego, badania krwi jak morfologia i podstawowa biochemia oraz badania obrazowego jak USG i RTG. Właściciel powinien także zadbać o odpowiednią profilaktykę w postaci szczepień na choroby zakaźne oraz terminowe odrobaczanie. Wskazane jest także całoroczne zabezpieczenia psa przeciwko kleszczom i innym pasożytom zewnętrznym, aby zminimalizować ryzyko zagrożenia się groźnymi dla psa chorobami odkleszczowymi jak babeszjoza.

Tosa – zdrowie  

Psy rasy Tosa Inu mogą niestety cierpieć na różne schorzenia wynikające głównie z ich dużych rozmiarów. Mimo to psy uważane są za bardzo wytrzymałe na ból i przez długi czas mogą ukrywać objawy choroby, dlatego należy regularnie badać psa, a każdy niepokojący objaw należy skonsultować z lekarzem weterynarii.

Znaczny odsetek psów rasy Tosa cierpi na wrodzoną chorobę dziedziczną zwaną dysplazją stawów. Choroba może objąć zarówno stawy biodrowe jak i łokciowe, czego skutkiem jest postępujące zapalenie i zwyrodnienie stawów, które w konsekwencji prowadzi do bolesnej kulawizny i nieodwracalnego ograniczenia zakresu ruchu. Badanie w kierunku dysplazji należy wykonać jeszcze w wieku szczenięcym, ponieważ tylko do ukończenia 6 miesiąca życia możliwe jest przeprowadzenie specjalistycznego zabiegu ortopedycznego mającego zahamować rozprzestrzenianie się choroby. Chorobę diagnozuje się poprzez badania obrazowe takie jak RTG czy tomografia komputerowa.

Kolejną chorobą, którą należy mieć na uwadze decydując się na posiadanie psa rasy Tosa Inu jest zespół rozszerzenia i skrętu żołądka. Choroba dotyka głównie psów ras dużych z głęboką klatką piersiową. Jest to choroba, która dość szybko daje objawy kliniczne w postaci duszności, złego samopoczucia, zwiększonego obrysu brzucha oraz nieskutecznych prób wymiotów. Jej leczenie wymaga natychmiastowego postępowania chirurgicznego polegającego na przywróceniu żołądka do jego normalnej pozycji i przyszycia go do ściany brzucha, co ma zapobiec nawrotom choroby. Niestety jest to choroba z dużym odsetkiem śmiertelności, nawet gdy wdrożone zostanie odpowiednie leczenie. Dlatego należy starać się nie dopuścić do jej rozwinięcia poprzez odpowiednie postępowanie dietetyczne i ograniczenie aktywności psa przez pół godziny po jedzeniu.  

Tosa – pielęgnacja

Tosa to psy wymagające nieskomplikowanej pielęgnacji. Posiadają one krótką sierść, którą wystarczy wyczesać dwa razy w tygodniu, aby pozbyć się wypadniętego włosia. W okresach przejściowych jak wiosna i jesień, gdy zachodzi tak zwane linienie polegające na wymianie okrywy włosowej, niezbędne może okazać się codzienne szczotkowanie psa. Psa należy kąpać nie częściej niż raz na kilka miesięcy przy użyciu specjalnych, hipoalergicznych preparatów. W tym celu należy zwilżyć sierść psa letnią wodą, dokładnie wmasować w skórę szampon, który następnie należy dokładnie spłukać. Resztki preparatu mogą działać drażniąco na skórę psa, dlatego bardzo ważne jest jego dokładne spłukanie. Częste kąpiele są niewskazane, ponieważ mogą uszkadzać naturalną mikroflorę skóry i prowadzić do jej podrażnienia i stanów zapalnych. Na codzienne zabrudzenia wystarczy delikatnie przetrzeć sierść zwilżoną ściereczką.

Należy jak najwcześniej zacząć przyzwyczajać psa także do innych zabiegów pielęgnacyjnych, jakimi jest obcinanie pazurów, czyszczenie zębów czy oglądanie uszu. Dzięki temu pies będzie chętnie współpracował podczas tych czynności, co znacznie przyspieszy tempo ich wykonania. Pazury zazwyczaj ścierają się w odpowiednim stopniu podczas spacerów. Może się jednak zdarzyć, że będą przyrastały zbyt szybko i niezbędne będzie ich obcinanie za pomocą specjalnych cążek. Należy uważać, żeby nie uszkodzić przy tym macierzy pazura, ponieważ spowoduje to ból i niewielkie krwawienie.

Higiena zębów psa powinna być prowadzona regularnie z jak największą częstotliwością. Najlepiej, żeby zęby psa szczotkowane były codziennie, a w ostateczności nie rzadziej niż 2-3 razy w tygodniu. Do szczotkowania zębów należy kupić specjalną pastę przeznaczoną dla psów oraz gumową szczoteczkę do zębów lub szczoteczkę z miękkim włosiem. Zęby należy szczotkować delikatnie i okrężnymi ruchami, aby dokładnie usunąć płytkę bakteryjną z każdego zęba. Gdy właściciel zaniedba tego zabiegu, na zębach psa zacznie odkładać się kamień nazębny. Pod kamieniem ukryta będzie ogromna ilość bakterii, które będą powodować stan zapalny jamy ustnej i będą odpowiadały za nieprzyjemny zapach z pyska psa. Usunięcie kamienia nazębnego odbywa się w gabinecie weterynaryjnym pod pełną narkozą.

Tosa – żywienie

Psy rasy Tosa z uwagi na swoje ogromne rozmiary, potrzebują pożywienia o dużej koncentracji energii i innych substancji odżywczych. Psy powinny być karmione najwyższej jakości zbilansowaną karmą, która w całości pokryje ich zapotrzebowanie pokarmowe. Ze względów ekonomicznych najbardziej opłacalne jest karmienie Tosy karmą suchą, ale jak najbardziej właściciel może podawać psu karmę puszkowaną lub przygotowywać psu posiłki na własną rękę. Ważne, aby dawka pokarmowa dostosowana była do wielkości i wieku psa, a także jego aktywności fizycznej. Jeśli pies jest bardzo aktywny i jego masa ciała zaczyna spadać, to niezbędne może być zwiększenie dziennej ilości pożywienia. W odwrotnej sytuacji – gdy pies zaczyna tyć może okazać się, że należy zwiększyć dzienną dawkę ruchu lub zmniejszyć ilość karmy. Zarówno otyłość jak i niedożywienie to groźne dla psa choroby, które znacznie osłabiają jego organizm.

Z uwagi na skłonność Tosy do zespołu rozszerzenia i skrętu żołądka, wskazane jest podzielenie dziennej porcji jedzenia na 2-3 porcje o mniejszej objętości. Warto także zaopatrzyć się w miski spowalniające jedzenie i maty do lizania, aby jak najbardziej wydłużyć moment jedzenia. Bezpośrednio po posiłku należy także profilaktycznie wystrzegać się aktywności fizycznej.

Warto także zastanowić się nad wprowadzeniem do diety psa suplementów wspomagających pracę stawów. Na rynku dostępnych jest wiele różnych preparatów chondropotekcyjnych zawierających glikozaminoglikany, wapń i siarczan chondroityny. Stosowanie jakichkolwiek suplementów diety powinno przebiegać po konsultacji z lekarzem weterynarii.

Tosa – szkolenie i wychowanie

Odpowiednie szkolenie psy rasy Tosa to rzecz niezbędna, aby pies był w stanie funkcjonować w społeczeństwie. Z uwagi na swój dominujący charakter i skłonność do agresji wobec innych zwierząt, opiekun Tosy powinien jak najszybciej rozpocząć socjalizację i trening posłuszeństwa pod okiem doświadczonego specjalisty. Trener Tosy powinien ułożyć specjalny plan szkoleniowy dla psa, podczas którego pies nauczy się podstawowych komend i nawiąże z właścicielem silną więź opartą na szacunku i posłuszeństwie. Szkolenie Tosy musi prowadzić właściciel o silnym, zdecydowanym charakterze, który będzie w stanie zapanować nad swoim psem. Treningi muszą być prowadzone regularnie i praktycznie z pierwszym dniem pojawienia się szczenięcia w domu. Pod żadnym pozorem nie należy stosować przemocy fizycznej ani krzyczeć na psa, ponieważ skutek szkolenia może okazać się wtedy zupełnie odwrotny niż planowano. Tosy ufają swojemu właścicielowi bezgranicznie, ale zranione zaufanie będzie ciężko odbudować. Najlepszą motywacją dla psa podczas szkolenia będą ulubione smakołyki, dzięki czemu wspólne treningi z właścicielem będą dla psa przyjemnością i okazją do zacieśniania więzi z opiekunem.

Tosa – szczeniaki i hodowla

Należy pamiętać, że szczenięta rasy Tosa Inu mimo swojego słodkiego wyglądu nie są zabawkami i potrzebują odpowiedniego traktowania już od pierwszych dni w nowym domu. Właściciel szczenięcia powinien otrzymać z hodowli metrykę urodzenia oraz książeczkę zdrowia potwierdzającą odbyte przez psa pierwsze szczepienia i odrobaczenia. Niezbędne jest ukończenie pełnego cyklu szczepień zgodnie z zaplanowanym przez lekarza weterynarii kalendarzem szczepień podczas pierwszej wizyty weterynaryjnej. Socjalizacja szczenięcia rasy Tosa z innymi zwierzętami i otaczającym światem to sprawa kluczowa, ale jednocześnie do ukończenia cyklu szczepień szczenię nie powinno kontaktować się z dorosłymi psami. Rozwiązaniem może być uczestnictwo w zajęciach dla szczeniąt organizowanych w tak zwanych psich przedszkolach, do których należą szczenięta różnych ras w podobnym wieku. Dzięki temu młody piesek z nie do końca rozwiniętą odpornością znajduje towarzystwo wśród podobnych sobie szczeniaków, co znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na groźne choroby zakaźne.

Tosa – cena

Cena zakupu szczenięcia rasy Tosa z certyfikowanej, legalnej hodowli wynosi około 4-5 tysięcy złotych. Cena uzależniona jest od renomy hodowli i od potencjału wystawowego rodziców szczenięcia. Ważne, aby hodowla zrzeszona była w ZKWP, co gwarantuje, że rodzice szczeniąt zostali przebadani w kierunku najpopularniejszych chorób genetycznych, a szczenięta przebyły pierwsze szczepienia i odrobaczenia stosownie do wieku. W renomowanych hodowlach kładzie się nacisk także na wczesną socjalizację szczenięcia z innymi psami, co w przyszłości znacznie niweluje ryzyko rozwinięcia niepożądanych zachowań. Zakup psa z pseudohodowli może skutkować zakupem chorego psa obarczonego różnymi chorobami, szybszym rozwojem dysplazji czy brakiem szczepień, które mogą skutkować nawet śmiercią szczenięcia.

Tosa – historia rasy, ciekawostki

• Tosa to rasa wywodząca się z Japonii stworzona do brania udziału w walkach psów. Typowa dla mastifów siła i instynkt do walki sprawiała, że Tosa wypadał znakomicie podczas walk.
• Rasa powstała poprzez skojarzenie innych ras wykorzystywanych podczas walk psów, takich jak japoński Shikoku-ken oraz rasy europejskie, jak buldogi, mastyfy, wyżły niemieckie i dogi niemieckie. Niektóre źródła podają, że w formowaniu rasy uczestniczyły także bernardyny i bull-teriery, ale nie jest to ostatecznie potwierdzona informacja.
• Pasy rasy Tosa inu nazywa się także psami samuraja i japońskimi psami bojowymi.

Tosa – dla kogo?

Psy rasy Tosa powinny być pod opieką doświadczonego opiekuna, który będzie znał potrzeby tej rasy i będzie w stanie odpowiednio poprowadzić szkolenie psa. Nieułożone Tosy mogą być naprawdę groźne i niebezpieczne zarówno dla innych zwierząt jak i ludzi, dlatego na opiekunie tej rasy ciąży naprawdę duża odpowiedzialność. Właściciel psa rasy Tosa musi mieć dużą ilość wolnego czasy na codzienne treningi i spacery, aby odpowiednio wyszkolić psa. Z uwagi na swoje skłonności do dominacji i agresji, psy raczej nie nadają się do domów z innymi zwierzętami, o czym powinien wiedzieć odpowiedni opiekun. Tosy najlepiej będą czuły się w domu z dużym ogrodem, którego będą mogły stróżować spełniając swoje powołanie.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Kastracja psa – kiedy wykastrować psa i co daje kastracja?

Jak wychować psa? Czy wychowanie szczeniaka może być proste?

Spanie z psem w jednym łóżku – czy to dobry pomysł? Jak oduczyć psa spania w łóżku?

Pies w samochodzie – jak przewozić psa w samochodzie?

Adopcja psa ze schroniska – porady i najważniejsze informacje

Dogue de Bordeaux – znany jako „Śliniak”